'En, wanneer denk je dat jullie er in gaan kunnen wonen?'
Het is gebeurd voor ik er erg in had, maar ik ben dus een twintiger met een verbouwing. Sinds 2014 ben ik samen met het Lief de trotse eigenaar van een echt huis in een echte straat in een echte gemeente. Na het afstuderen sluit je je ogen, tel je tot 3 en hupla, plots ben je 25 en heb je een woonlening en worden je vrienden mama en papa. Het Leven is bezig en ge hebt maar te volgen, jong.
Maar dus, dat huis. Helemaal van ons, van brievenbus tot schoorsteen. We zijn er nu een dik anderhalf jaar in aan het werken.
 |
| Die keer dat we een verlaten wespennest onder ons plat dak vonden. |
 |
| Die keer dat we de vloer uitbraken. |
 |
| Die keer dat het moeilijk werd om er nog door te kunnen kijken. |
Het was een goed huis, degelijk. Bewoonster Adrienne onderhield het al sinds de jaren ‘90 in haar eentje, na het overlijden haar man, met wie ze geen kinderen had. Bij Adriennes dood erfde bijgevolg haar lievelingsnichtje uit het Heuvelland een middelmatig Deerlijks rijhuis dat ze verkocht aan de deze hier en haar Lief. Het huis had sanseveria’s en een overload aan bruine planchetten en een stenen adelaar in de voortuin.
 |
De adelaar was al weggetjoept door het nichtje.
Naar verluidt was het een kakzwaar ding, dus ge hoort ons niet echt klagen. |
Een parel uit de jaren 60, en het stond nog stevig. Dus wij hebben alles dat stevig stond laten staan, en de rest hebben we weggedaan en opnieuw gestoken. De vloer. De verwarming. De leidingen. De ramen. Heel de reutemeteut.
 |
| Leidingen everywhere. |
 |
| Yours truly. |
19 maanden geleden trokken we de eerste donkerbruine planchet van de muur. 19 maanden geleden dachten we nog dat we er ‘tegen volgende zomer’ wel in zouden trekken. Maar wat wisten wij, jonge veulens, er van? Ik had al eens een Ikeakast in elkaar gestoken, ja. En mijn Lief had al eens een klopboor in zijn handen gehad, ja. Maar dat was het ook zo ongeveer. Dus nu is het uiteraard makkelijk meewarig lachen om die naïviteit van 19 maanden geleden, maar als je nog nooit een muur hebt uitgebroken of een laminaat hebt gelegd, weet je gewoon niet beter.
Dus nu is onze deadline van ‘misschien tegen Pasen’ intussen opnieuw verschoven naar ‘bwoa, misschien het weekend van 1 mei?’. Het kriebelt voor duizend. Het geld is op. Het is bijna tijd. Na 19 maanden zijn die paar extra maanden praktisch peanuts, en dat is een geweldig gevoel.
0 reacties: